Netelige kwesties

Regelmatig komt het voor dat ik een poosje lang één bepaald onderwerp razend interessant vind en het me niet meer loslaat totdat ik er wat mee gedaan heb. Het onderwerp dat me de laatste tijd in zijn greep hield waren brandnetels. Eén van mijn vreemdere hobby's is het zoeken (en vinden ) van klavertjes 4. Bij deze vrolijke groene hippies staan ook altijd de wat chagrijnige brandnetels in de buurt. Ze staan op een afstandje te kijken, ogenschijnlijk ongeïnteresseerd om zich heen kijkend, hun netelhandjes in hun netelzakjes, terwijl de klavers klappen in hun blaadjes en uit hun kleine stengeltjes een vrolijke samenzang klinkt over liefde & geluk.

De brandnetel komt over als een wat korzelig type, alsof ze erg prikkelbaar zijn en vaak stekelig reageren. Dit is niet hun bedoeling; ze kunnen zich alleen wat moeilijk uiten, that's all! Brandnetels hebben diverse weldadige eigenschappen; zo zijn ze uitstekend voor de detox van het lichaam, de algehele spijsvertering, krijg je er glanzende manen van en werken ze bacteriedodend. Met die wetenschap in mijn achterzak en een latex handschoen om mijn rechtenhand ben ik lekker aan het plukken geslagen. Plukt u alleen de jonge topjes, dit wijst zich vanzelf. Spoel ze goed af (in een vergiet: ze prikken namelijk nog steeds) en maak er bijvoorbeeld een soepje van! 

- 1 sjalotje

- 1 teentje knoflook

- Halve theelepel komijnzaadjes

- 1 blokje kippenbouillon

- 400 gram brandneteltopjes

- Handje peterselie 

- 750 ml water

- 2 hardgekookte eitjes

- Eetlepel crème fraîche

- Eetlepel Noilly Prat

Fruit de gesnipperde sjalot en knoflook in de pan in een scheutje olijfolie, voeg de komijnzaadjes en de gewassen brandnetels & peterselie toe en laat slinken. Voeg de Noilly Prat toe en roer door. Vervolgens het water en het bouillonblokje (lekker ambachtelijk ;)), breng op smaak met peper en zout en laat het een kwartiertje pruttelen. Laat nu het geheel kennismaken met Mijnheer de Staafmixer en maak af met wat crème fraîche. Proef even wat de status is; soms wil zo'n soepje wat vlak zijn. Een kneepje citroensap kan dan net alle smaken ophalen en tot een geheel maken!

Voor het opdienen wat geprakt ei erover en serveer met een gebakken broodsoldaatje. Bon appétit!  

Regionale praatjes



Vaste rituelen, wie heeft ze niet? Iedere morgen ontbijt ik met mijn Grote Lief onder het genot van een kopje koffie en het journaal. Op RTL4. Welke sinds enige tijd wordt opgeluisterd met de nieuwste reclame van een bedrijf waar je sterretjes in je autoruit kan laten repareren. In deze reclame -die in serievorm is opgezet- wordt speciale aandacht besteedt aan de regionale tongval. Zo is er een reclame waarin een echte Hagenees uit de Schilderswijk u vertelt dat u uw sterretje bij hen kan laten verdwaine.

Ook is de zuidelijke, zachte G al langsgeweest en nu is het verhaal die van een stoere jongeman die -domdomdom- de airco vol aanzette op een warme dag, terwijl hij al ruitschade had! U en ik zouden dat niet in ons hoofd halen!

Let op: ruitschade is het woord van 2011, ik weet het zeker. Maar ik weet ook zeker dat er in die reclame een voorzet zit naar een nieuwe serie waarin een blonde dame soort Veluws (?) accent de hoofdrol speelt. Zij rijdt namelijk aan het einde van de reclame de garage binnen met haar bijdrage aan een betere wereld: "Menee', ik heb denk-ik ruitschadô, ken u effe kaike?" waarmee zij natuurlijk die knul met de krak in zijn voorruit in één klap volledig te kakken zet. Ik geniet van haar. Mijn Grote Liefde ook. Met haar schrille gekraai is onze ochtend weer compleet.

Nu zijn de dialecten nou nooit het knapste van een streek, hun gerechten vaak des te meer. In de Provence spreken ze ook een soort Frans waarvan je ook als leek kan horen dat het het Grunnings onder het Frans is, maar desalniettemin in het een fantastisch gebied. Met een fantastische keuken. Iets simpels om mee te nemen op een picknick:

Pissaladière

On prend pour 4 personnes:

Deeg:

- 425 gram bloem

- 15 gram gedroogde gist (twee zakjes)
- 20 gram witte basterdsuiker
- 20 gram zout
- 250 gram lauwwarm water
- 1 eetlpeel olijf olie

Vulling:

-  Roomboter & olijfolie

- 5 grote witte, zoete uien

- 1 blikje ansjovisjes

- Handje verse thijm

- 2 Laurierblaadjes

- Peper & Zout

- 1 eetlepel Bruine suiker

- Eetlepel balsamicoazijn

- Twee eetlepels ontpitte zwarte olijven

- Platte peterselie ter garnering

Verwarm je oven voor op 200 graden. Maak een deeg; roer de gist, olijfolie, suiker en zout door het lauwe water en laat even staan totdat alle ingedriënten lekker kennis hebben gemaakt. Zeef de bloem in een kom en maak in het midden een kuiltje. Giet hier je mengsel in en begin met veel liefde en begrip van binnen naar buiten te werken om alles tot een deeg te laten worden. En geloof me, je denkt dat er niks van gaat komen, maar hou vol; ze wordt prachtig!

Zodra er sprake is van coherentie, gooi de bal op je met bloem bestoven aanrecht en kneed vrolijk door. Je zult merken dat het deeg elastisch en heel zacht wordt. Maak er een bal van, smeer deze in met olijfolie en laat een uurtje rijzen onder een vochtige theedoek.

Maak in deze tijd de vulling: snijd de uien in ringen (0,5 cm dikte, robuuster mag ook). Smoor deze op een matig vuur in een klont roomboter en scheutje olijfolie. Voeg een ansjovisje toe, die moet lekker smelten. De uien moeten zacht worden, we gaan langzaam naar glazig toe. Voeg de laurier toe, de thijm, de peper & zout, roer door. Vervolgens de suiker en roer zachtjes tot deze is opgelost. Voeg dan de balsamico toe; naar smaak! Als het goed is zijn de uien na een half uur gaar, zacht, met de Perfect Tan.

Is er al een uur voorbij? Pak je deeg erbij, trek er een stukje (kwart) van af en kneed deze door. Rol uit zo plat als je kunt, bestuif met wat bloem en smeer royaal wat van de uien op de bodem. Verwijder de laurierblaadjes, die zijn niet lekker om op te kauwen (..Schade & Schande, mijn kennissen, ze komen vaak langs, ik ken ze uit de kroeg.. ). Leg in een ruitjespatroon de ansjovis erop (of niet, als je ze niet blieft) en versier met de olijven.

Stop het geheel in de oven en gaar 45 minuten of tot de bodem goudbruin is. Zowel koud als warm lekker, schenk er zo'n grijsroze rosé bij of hou het zoals ik bij een frisse witte wijn (Verdicchio). Bon appétit!