Mijn eerste

In de tekstballonnetjes bij het plaatje: "Slecht geregeld hè, dat OV in Nederland!", "Ik ben geloof ik mijn contactlens verloren" en "Hou vinnen bij je, viezerik!"

Haringen zijn heerlijk! Het duurde wel even voordat ik zover was dat ik het echt lekker vond; ik denk dat ik pas rond mijn 16de de specifieke smaak echt ben gaan waarderen. Ach, eerste keren.. Ik weet ook nog heel erg goed dat ik mijn eerste oester at, ook zo'n ervaring die je altijd bijblijft; het was aan de Atlantische kust in Frankrijk. Mijn oom had twee dozijn oesters gehaald Le Paysan de Poisson en was deze likkebaardend aan het openen; dit moest ik proberen, want oesters zijn zo heerlijk.. Mijn eerste oester; een hap waterig, zoutig snot, ik wist niet hoe ik het had! Ik kon me niet voorstellen dat ik dat ooit  met smaak zou oppeuzelen.. Maar ja, is dat niet typisch voor vele eerste keren? Je eerste zoen is meestal ook niet om over naar huis te schrijven, je eerste glas wijn: kom nou, niemand is meteen om.

Maar zo'n eerste haring van het seizoen, zeker dit jaar, is iets onbeschrijfelijk lekkers. Zacht, zilt, zoetig. hartig, de ZEE. Die eerste Hollandse Nieuwe -de Maatjes- mag je eigenlijk alleen maar zo eten, uit de knuist en geen gefrunnik eraan. Overigens is het leuk om te weten dat de term Maatjesharing weer een afgeleide is van Maagden Haring, want deze haringen hadden nog geen hom of kuit gedragen, geschoten of wat het visjargon ook moge zijn. Die oud-Hollandsche verbasteraars maakten er Maatjesharing van, wat ook een  hele gezellige term is uiteraard. Maar als zo'n harinkje dan al een poosje vin aan wal heeft en het niet meer helemaal haringonterend is om er iets mee te ondernemen, suggereer ik graag het volgende:

Haringtartaar. Men neme:

- Twee harinkjes

- Een lenteui

- Dille

- Crème Fraiche

- Een friszure appel: Elstar of Braeburn

- Citroensap

Pak een scherp (!) mes en snijd de haringen met overtuiging in blokjes; niet knuffelen met dat mes dus, daar kan haringvlees niet tegen. Doe in een kom. Snijd vervolgens de lenteui in ragfijne ringetjes en voeg toe aan de haring. Hak de dille superfijn en voeg tevens toe en bind dit alles met wat crème fraiche. Snijd de appel in kleine blokjes (echt klein is het lekkerste) en knijp er wat citroensap overheen zodat ze niet verkleuren.

Meng door de tartaar en maak het af met peper en zout. Serveer met wat roggebrood en laat me weten hoe het was, als dit je eerste keer is geweest ...

Tartelettes met sinaasappel en amadel in chocoladeganache

Ik vind maar weinig dingen zo gezellig als tartelettes. Een eenpersoons taartje: het is één van de aller-Franste dingen die ik kan bedenken! Met citroenvulling, gegeleerde frambozen- of chocolade-truffelvulling, het is zondig en feest tegelijk!

Voor 4 personen heb je dus van die leuke kleine tartelettevormpjes nodig:

Voor een zanddeeg:

- 100 gram boter

- 200 gram bloem

- 60 gram suiker

- halve theelepel zout

- Zakje vanillesuiker

Kneed snel tot een deegbal en laat deze rusten op een koele plaats. Verwarm de oven voor op 180 graden.

Voor de sinaasappel:

- Schil van een halve sinaasappel, met het wit eraan

- Water

- 100 gram suiker

Snijd de schil in reepjes en leg ze in een laagje koud water in een steelpannetje. Breng dit water aan de kook en giet de schilletjes vervolgens af; dit moet je vier keer herhalen, want zo worden ze zacht en gaat de bitterheid ervan af. Vervolgens zet je 200 ml water in het pannetje op met 100 gram suiker. Voeg de schilletjes toe en laat een kwartiertje bubbelen. Vervolgens giet je ze af en laat ze drogen op een stukje keukenpapier.

Voor de amandelpraliné:

- 150 gram suiker

- 50 ml water

- Handje amandelen (al dan niet met velletjes, het moge duidelijk zijn dat ik geen perfectionist ben)

- Maldon salt flakes

In een steelpannetje met dikke bodem roer je de suiker tot deze is opgelost, vervolgens laat je de siroop zachtjes pruttelen. Deze zal gaandeweg dikker worden en zal steeds donkerder kleuren. Blijf erbij want aangebakken caramel is echt supervies! In mijn keukenmachine hakte ik de amandelen in mootjes en als de caramel hazelnootbruin is, roer je de amandelen erdoor. Draai het vuur daarbij uit en voeg een snufje van de zoutvlokjes toe; ik hou ervan als het "aanwezig" dus ik doe lekker wat meer.

Vervolgens spreid je de praliné uit over wat bakpapier en laat het helemaal hard worden.

Pffffffffffffffff!! Zijn we er nou al?? Neen :)! Rol het deeg uit op een meet bloem bestoven ondergrond en vul de tartelettevormpjes. Bak ze blind (of niet) in een kwartier tot goudbruin en gaar. Laat ze afkoelen.

Ganache:

- 200 gram pure chocolade 70% cacaobestanddelen

- 150 ml slagroom

Smelt de chocolade, in de magnetron is dat een fluitje van een cent. Vervolgens spatel je de room erdoor en roert tot het een mooie glanzende massa is geworden. Vergeet niet de spatel in je mond te steken want het smaakt verrukkelijk!!!!

Nu is het moment daar!! Voeg de praliné in brokken en de sinaasappelschilletjes bij elkaar in de keukenmachine en draai tot het kleine stukjes zijn.

Haal de afgekoelde tartelettes uit hun vormpjes en schik ze op een bord/ plaat/ iets dat in je koelkast past. Op ieder tartelette schep je wat sinaasappel-caramelgruis en giet daarover de chocolade ganache tot het taartje bedekt is. Versier met enkele zoutvlokjes op het middelste midden en laat ze opstijven in de koeling.

Plof neer op de bank en wees trots want ze zijn prachtig en verrassend van smaak!!

Compensatiedrang

Er zijn maar weinig vruchten met zo veel associaties als de vijg. De vijg, die kleine groene vriend, is al van oudsher een beladen typje. Zo was er -naar het schijnt- in de Hof van Eden (tegenwoordig een keten van hotels) helemaal geen appelboom te bekennen, maar een vijgenboom. De vijg was de verboden vrucht in kwestie en toen Adam en Eva de Zonde hadden begaan, verborgen zij hun plots ongemakkelijke naaktheid achter -u raadt het- een vijgenblad.



Romulus en Remus werden onder het gebladerte van een vijgenboom gezoogd door de wolvin die hen redde en zo hielp om Rome tot stand te brengen. Die liederlijke oude Romeinen vergeleken dan weer de vorm van een vijgenblad met die van het vrouwelijk geslacht en Bacchus, die de god was van de wijn en van de losbandigheid die samenhangt met te diep in het glaasje kijken, werd vaak afgebeeld met de vijgenboom als symbool. Daarnaast beschermde de boom Maria en kindeke Jezus toen ze vervolgd werden door de soldaten van Herodes en ook Boeddha heeft een bijzondere relatie met de vijgenboom omdat hij hieronder in zijn verlichte staat raakte. Zo, zijn we meteen bijgepraat!

De vijg is een sensuele vrucht met een warme, zoete smaak die perfect past bij een lome zomeravond. Daarom het volgende gerecht, omdat het weer een druilerige dag lijkt te worden; laten we dit compenseren met wat zonnestralen op je bord. Alweer!

Men neme voor twee personen:
- Jonge bladsla, van de AH is perfect hiervoor 

- 100 gr Serranoham, of als we net salaris hebben gekregen; Iberico ham

- 8 verse rijpe vijgen

- Een handje hazelnoten

- Een puntje (rauwmelkse) blauwschimmelkaas (ik had Bleu des Causses)

- Balsamico-azijn & olie

Rooster in een droge pan de hazelnoten tot ze licht gebruind zijn en heerlijk beginnen te geuren. Leg op bordje (in ieder geval niet in de pan laten, want deze is heet en dan heb je in een mum van tijd zoewarte hazelnoten).

In een kom combineer je drie eetlepels olijfolie met één eetlepel azijn, peper en zout, met een garde klutsen tot het gemengd is. Verkruimel de kaas. Vervolgens de jonge bladsla toevoegen aan de dressing, de kaas erover en dan lekker met twee handen door elkaar husselen tot alle blaadjes glimmen. Leg hiervan op twee bordjes een royale pluk. Scheur de ham in repen en drapeer ze over de salade.

Snijd de topjes van de vijgen en snijd ze (of scheur ze, dat kan ook prima, staat lekker rustiek) in parten en garneer de borden hiermee. Hak de hazelnootjes grof en strooi over de borden. Een slokje olijfolie over en rond de salade en tot slot een draai zwarte peper; lekker met boerenbrood!

Hopelijk verlicht deze vijgensalade ook jullie dag!

… En dan verklaar ik u hierbij tot rozijnenbrood en sinaasappel!

Niet zo fijn als een zaterdagochtend waarbij je kunt uitslapen, de zon die schijnt, de ochtend ruikt zoet en zwaar naar bloemen en je zet een kopje koffie. Vandaag geen zorgen, het is een zonnige zaterdag..

Maar soms is geen zonnige zaterdag. Soms is het een miezerige, grijze, ongezellige zondagochtend. De lucht ruikt naar uitlaatgas, op je bureau ligt een belastingaanslag ter waarde van een auto op je te wachten, je hebt net je teen heel hard gestoten, je moet naar de sportschool, je carrière is niet-existent en even lijkt het alsof de wereld zich tegen je keert.

Gelukkig biedt de voorraadkast je soelaas, dus not to worry! Niets is zo troostrijk als een goed ontbijt.
Wentelteefjes.

Ik raap bij elkaar:
-  Twee sneetjes krentenbrood
-  Een sinaasappel
-  Een eitje
-  75 ml melk
-  Een eetlepel poedersuiker
-  Snuf kaneel
-  Sinaasappelmarmelade
-  Goede roomboter

Rasp een kwart van de sinaasappelschil en pers de sinaasappel uit. Klop het ei met de melk, suiker, kaneel en de sinaasappelrasp. Laat de sneetjes brood hierin lekker zompig worden aan beide zijden.
! Fijn
In een koekenpan smelt je de boter en bak de gedrenkte rozijnenboterhammetjes tot ze goudbruin zijn aan beide kanten. In een steelpannetje verwarm je ondertussen het sap met drie eetlepels marmelade tot een homogene siroopachtige massa.

Leg de wentelteefjes op een bordje, laat er een krulletje boter op smelten. Lepel de siroop eromheen en bepoeder tot slot met poedersuiker. Een cappuccino erbij, en hee, de zon is gaan schijnen! Fijn weekend allemaal!